Fenomen Super Bowl to dwa wzajemnie zależne parametry – narodowość rozgrywek czyli olbrzymie zainteresowanie społeczne oraz idąca za tym gigantyczna oglądalność transmisji.
Marki, emitując swoje spoty podczas transmisji, mają szansę dotrzeć do większej niż w innych porach dnia i roku, liczby klientów.
Rzeczywiście jest tak, że wiele marek ma wątpliwości, czy wysiłek finansowy związany z jedno, lub co najwyżej kilkurazową emisją ma sens – czy przyniesie jakikolwiek (lub zamierzony) efekt.
Można również zaobserwować, że marki świadomie się tam nie pojawiają – brak jakiejś marki też staje się już pretekstem do komunikacji. Jak po kilku latach w końcu pojawia się decyzja o emisji, to to też staje się wydarzeniem.
Utarło się, że z racji specjalnej okazji produkuje się specjalne spoty. Wyjątkowe pod względem emocjonalnym, odświeżające wizerunek, spektakularne, czasami wręcz odstające od dotychczasowej komunikacji. To zwyczaj nie podyktowany żadnymi wymaganiami. Zwyczaj, który wynika z olbrzymiego clutteru, długich bloków reklamowych itd. A skoro już wydaje się miliony na emisję, to trochę wstyd wyemitować coś zwyczajnego, więc na tę okazję powstają super produkcje, niecodzienne opowieści. Agencje przygotowując superbowlowy spot często pracują nad nim nawet pół roku.
Czy to ma sens? I tak i nie. Tak, bo wyjątkowa kreacja jest potem replikowana w wielu darmowych emisjach, omawiana, komentowanai już już bezkosztowo analizowana zwiększając zasięg i budując wizerunek. Nie, bo nie sposób odnaleźć bezpośredniej korelacji pomiędzy jednorazowym wejściem w superbowlowy blok, a efektami finansowymi. Zatem, jeśłi marka myśli kategoriami wizerunkowymi i ma na to pomysł, to podczas SuperBowl powinna swoją reklamę wyemitować. Jeśli jest racjonalna i zarządzana arkuszem kalkulacyjnym, to taka emisja i wysiłek finansowy mają niewielki sens.
Zerknijcie na kilka spotów (lista będzie aktualizowana).
